Mongolië, de finale

De dagen rijgen zich aan een, we rijden een aantal dagen met Heidi en Norbert samen (stahlroth.com).

Gezellig!!

Mongolië vergt wat van mens en machine. De startaccu’s doen het niet meer zo goed. We bekijken het samen met Heidi en Norbert op de parkeerplaats van de supermarkt en tegelijkertijd is er ook een Mongool die ons wil helpen. Samen met hem en in zijn auto rijden we naar de zwarte (auto) markt en regelen 2 nieuwe accu’s. En weer voor weinig zijn we klaar, we zien wel hoe lang ze het uithouden..toch 3 jaar garantie.

geduldig wachten op de toeristen…….

Chinggis Khaan, alom aanwezig…

We bekijken daarna het grote indrukwekkende Chinggis Khaan standbeeld in het N.P. Terelj en krijgen dan een tip.. een mooie route richting Berts Farm ( een Nederlander die al 20 jaar in Mongolië woont) , naar een rustig gedeelte van dit Nationale Park. Wat best wel druk en toeristisch is omdat het zo dicht bij Ulaar Bataar ligt.

flink wat water en modder

ultieme overnachtingsplaats

Rijden door een mooi berg gebied en rijden door 2 rivieren en belanden zo op de ultieme overnachtingsplaats. Maken een kampvuur en denken hier komt niemand meer. Totdat de minister van arbeid in z’n dure 4×4 speeltje langs komt, praten samen een poosje. Ze zijn bezig de route uit te stippelen van de Mongolië rally  in september. Een bijzondere man begeleid door 2 “knipmessen” ,geld genoeg schijnt het…

Een prachtig filmpje van onze trip in dit gebied, van Norbert en Heidi: stahlroth.com

Van http://www.overlandaventure.com krijgen we prachtige routes, al uitgewerkt door Norbert en Heidi.

de heilige berg Baga Gazarin Uul

Eerst rijden we richting Mandalgovi, naar het klooster Baga Gazrin Chuluu die op de heilige berg Baga Gazarin Uul staat. Een prachtige route , maar wel heel steil en smal, t ken net… centimeter werk . Maar zeker de moeite waard om een omweg naar toe te maken. Het klooster zelf is vervallen, maar wat een uitzicht. Daarna kunnen we (oogluikend toegestaan door de parkwacht, die we omkopen met klompjes etc. en een biertje) onder de berg overnachten, kampvuurtje en vallende sterren…

Het nodige onderhoud, samen gaat het gemakkelijker.

Van de ( UB1) gaan we G1 rijden naar Tsagaan Suvarga, rood gekleurde kliffen. We hadden eerst getwijfeld of het wel de moeite was om helemaal richting de Gobi te rijden. Maar die twijfel is nu al helemaal over. Toeristen busjes rijden af en aan , veel buitenlandse toeristen… maar ’s nachts zijn we helemaal alleen tussen de kliffen. topplaatsen..

Maar helemaal alleen zijn we toch niet, een kleine verstekeling EEN MUIS loopt plotseling over de rand van het aanrecht. Het kost ons al met al twee dagen om hem te verjagen, gelukkig tot nu toe niet weer gezien. Volgende keer nemen we een muizenval mee.

de camper/vrachtauto/IFA van Lev en Svantje in Dalanzadgad

In guesthouse Oasis in UB maakten we kennis met Lev en Svantje , die gestrand waren met hun camper/vrachtauto/IFA in Dalanzadgad. De nieuwe lagers waren na 14 dagen eindelijk aangekomen en kunnen opnieuw gemonteerd en afgesteld worden in de vooras. Omdat we toch de zelfde richting uit gaan , helpen Bé en Norbert mee. Best wel een flinke klus, maar onder het toeziend oog/ogen van graag helpende Mongolen…. niet allemaal even kundig… en bijna van de wal in de sloot… lukt het allemaal wonderwel. Iedereen blij!

Nadat we diesel, verse groente en fruit, bier en natuurlijk water, inslaan zijn we klaar om de Gobi woestijn te verkennen. Water hebben ze hier goed voor elkaar, elk dorp heeft een waterhuisje, met beheerder. Waar je tegen betaling van zo’n 200 Tigrud ( 10 cent) , de tank vol kunt gooien met water. Het hele dorp is hier van afhankelijk en rijd/loopt af en aan met emmers en jerrycans met water.

Water tanken bij het waterhuisje

Yoliin Am, de gierenkloof rijden we met nu met 3 campers naar toe en lopen gezamelijk een flink eind de kloof in. Jammergenoeg geen gieren gezien maar mooi… Veel pika’s ( kleine woestijnratjes) die grote hoeveelheden gras verzamelen voor de winter. En ook hiet weer mooie Ovoo’s.

Yoliin Am, de gierenkloof

We mogen hier niet overnachten en dat willen we doen bij Col Yoliin Am. Maar helaas omdat het geregend heeft en de bovenste leemlaag in “snot” veranderd is lukt het ons niet de col omhoog te rijden. We glibberen tot de helft omhoog en dan lijkt of de camper een eigen wil heeft gekregen. Dwars op de helling blijft hij uiteindelijk hangen…… Bé heeft al z’n stuurmanskunst nodig om hem weer veilig beneden te krijgen.Later zien we dat alleen de kleine “Russische ” busjes zonder passagiers omhoog en naar beneden komen.
Maar een geluk bij een ongeluk, op de nieuwe overnachtingsplaats tegen de schemer zien we 2 Siberische steenbokken nieuwsgierig van de bergtop naar ons kijken, een prachtig moment.

Op weg naar de Flaming cliffs, staat een grote vrachtauto met een te lossen container, boven op een heuvel.                                                                                                                              Als we bij de yurts stoppen om wat souvenirs/ stenen te bekijken vragen ze Norbert of hij kan helpen. De container zit vast op de vrachtauto en wil er niet af. Of hij hem er af kan trekken. Eerst probeert Norbert het met een sleepband als dat niet lukt, proberen ze het met onze auto erbij. Maar zelfs dan lukt het niet. Als allerlaatste probeert Bé het nog een keer alleen en dan gelukkig glijd de container met een grote stofwolk op de grond. Hoogstwaarschijnlijk was er een vergrendeling vergeten…. ??

Via de “Flaming Cliffs” bij Bayantzag (alweer geweldig).

Gaan we naar de zandduinen van Khongoryn Els.

We rijden op waypoints door de rivier naar de rand van de duin. En daarna is het niet ver meer om de weg door het duinengebied te vinden. Lev surft hier voor het eerst op het zand met de Iva. Midden in het zand krijgt hij jammergenoeg een lekke band…. meest lastige plaats die je kunt bedenken! ’s Avonds proberen ze de band te lappen, maar met geen mogelijk komt de band van de springvelg. Niet met bandafnemers , niet door er over heen te rijden , uiteindelijk lukt het Bé om met een grote voorhamer de band te lossen. Pfff hard werken reizen!!

en nog zo’n mooi filmpje, Gobi Desert van stahlroth.com

Verlaten Lev en Svantje en gaan nog zuidelijker het Gurvansaikhen Nationale Park in samen met Norbert en Heidi, rijden via Sevrej en Noyon door kloven en droge rivierbeddingen. Komen in dit afgelegen gebied bijna geen mens tegen. Ook hier veel roofvogels en zien dan ook eindelijk gieren, een grote groep op de grond die zich te goed doen aan een kadaver.

Canyons om uren in te wandelen, zo smal dat je er alleen een motor door heen kan. Schitterende kleuren van zwart,rood ,oranje geel…
Rijden kleine etappes, gemiddeld 70 kilometer waar we bijna de hele dag over doen.

In Gurvantes scheiden onze wegen…. tanken weer water bij het waterhuisje, diesel etc. Gaan nog even uiteten…. een bijzondere onderneming.. In een soort collectief gebouw, waar wat winkeltjes, de kapper en het locale restaurant zit. We bekijken de kaart, ontcijveren wat we kunnen eten … het wordt een hamburger ( kotelet) , met rijst en salade… Het gaat even duren, het vlees wordt ter plekker gemalen en bereid.

supervers

Tijd genoeg voor Bé en Norbert om even bij de naast gelegen kapsalon langs te gaan. Met fris gekapte hoofden zitten de heren even later lekker te eten.

N en H gaan een nog zuidelijker loupe rijden naar Khermen Tsav en Shinejinst, wat nog een nog eenzamer gebied is.

( we hebben allebei satelliet telefoon, grote gebieden waar geen gewoon telefoon mogelijk is).

Wij gaan richting Bayankhongor, G5 van de http://www.overlandaventure.com , eerste gedeelte veel ‘wasbord’ pistes, helemaal door elkaar geschud.. afzien… daarna weer heerlijke routes door de bergen, zien in de verte gazelles, bijzondere momenten.

Buigen af naar de road to Biger, zou prachtig zijn …valt erg tegen ..kilometers wasbord. Maar toch een highlight , een rivercrossing over 3 rivieren, de tractoren staan klaar om onfortuinlijke auto’s er door heen te slepen… hebben we gelukkig niet nodig.

zoals je Mongolië voorstel,t als je er nog nooit geweest bent…

Bij Altai hebben we eindelijk weer Asfalt.

We hebben in Mongolië bijna 5500 kilometer gereden daar van was maar 1000 kilometer Asfalt. Prachtig , maar een aanslag op alles. Zo komen we er ook achter, net voor we op een stukje asfalt komen , dat er weer een parabool gebroken is.

Improviseren om weer verder te kunnen, als we weer daarna weer op Pistes komen en de weg weer erg slecht is zien we dat ook net voor Öglii ook de andere kant gebroken is. We redden het net naar het Trafelers guesthouse. Gelukkig kan de broer van de eigenaresse ons uit de brand helpen. Hij heeft een eigen vrachtauto en weet waar je spullen en hulp kan regelen.

In een middag is alles gefixt en kunnen we hopelijk met een gerust hart Rusland inreizen. Het waren zo wel de laatste loodjes Mongolië…….